Niemandsland

Lieve allemaal,

Zaterdag, na een lange regenachtige rit, slapen we op een mooie rustplek langs de weg. Het slapen zelf gaat wat minder, het is bloedheet en de luchtvochtigheid is enorm, het beloven de komende weken zware nachten te worden...

Zondag rijden we wederom een lange rit, we komen door Cairns heen en rijden nog verder naar het noorden, op naar Cape Tribulation. De stad ruilt zich in voor prachtig landschap, links het regenwoud, rechts de zee, met het Great Barrier Reef. We zijn op weg naar Daintree Rainforest. Dit regenwoud is het oudste regenwoud op aarde. We steken met de ferry de rivier over om dieper het woud in te rijden. In Daintree leven Cassowary's. Cassowary's zijn grote vogels en familie van de struisvogel. Ze stammen uit de dinosaurus tijd en hebben een grote hoorn op hun hoofd, ze laten zich alleen niet vaak zien. Ook komen we in de natuurlijke leefomgeving van de zoutwaterkrokodil. Een bordje bij de ferry laat ons weten dat deze gigantische beesten 7 meter kunnen worden en wel 1000kg kunnen wegen. Na de korte rit met de ferry, rijden we verder het woud in. De omgeving is schitterend. Overal om ons heen is het groen en nat. Rechts van ons ligt op een paar meter het strand. Overal wordt gewaarschuwd voor krokodillen. We willen naar een camping in het noorden van het woud, op het strand, in de omgeving van krokodillen, klinkt spannend! Na enige tijd veranderd het asfalt in gravel en komen we uit bij een rivier. De rivier stroomt dwars over de weg,een river crossing. Er sluit een tweede auto aan. De rivier is diep en komt ver tot boven kniehoogte. We besluiten de oversteek niet te wagen. Goed gegokt, want bij de volgende passerende auto die wel door de rivier gaat, zien we dat het water wel erg hoog komt! We rijden een stukje terug en komen uit bij Cape Tribulation. Er is in het regenwoud bijna niets. Gratis kamperen zit er niet meer in. In Cape Tribulation zit één camping, daar gaan we slapen. Het is een mooie camping met goede faciliteiten. We zwemmen in het zwembad, koken in de keuken, wassen de lakens en nemen een lekkere douche. Dan gaan we de tent in. Midden in het regenwoud met het geluid van honderden kikkers om ons heen! Het enige nadeel is dat we nauwelijks kunnen slapen. Het is ongeveer 25graden 's nachts, de luchtvochtigheid is extreem. We plakken en zweten helemaal weg...

Maandag rijden we dezelfde route weer terug naar Cairns. Door het regenwoud. We hebben helaas nog geen cassowarry's en krokodillen gezien. Als we bijna terug zijn bij de ferry, zien we opeens een Cassowary, toch nog! Het is een moeder met haar jong. Ze steken rustig de weg over. We stoppen de auto en schieten foto's, ze laten ons erg dichtbij komen. Cassowary's kunnen erg beschermend zijn over hun jong, een schop krijg je liever niet. Met respect benaderen we deze prachtige grote vogels. Na een minuut of 5 vinden ze het prima geweest en verdwijnen in het woud. Dolenthousiast rijden we het woud weer uit en eindelijk weer in Cairns. We doen boodschappen en lunchen wat. Een enorme route dwars door niemandsland staat op het programma. We zullen van Cairns naar Broome gaan rijden, met vermoedelijk een tussenstop in Uluru en Darwin. De afstand is zo'n 5200km, en onderweg is bijna niets! We beginnen de rit en besluiten eerst om bij de boerderijen wat werk te zoeken, om financieel wat sterker te staan. Na veel bij bananen, avocado, limoen en mangoplantages aangeklopt te hebben, besluiten we het op te geven, de seizoenen zijn nu niet goed en er is voor ons nergens werk. We rijden nog ongeveer 140 km door. De lange, lange, lange rit naar het westen van Australië is begonnen. We gaan de komende dagen weinig tegen komen. We stoppen bij een rustplek en zetten ons kamp op. De temperatuur is eindelijk een keer aangenaam in de nacht, we slapen redelijk, af en toe wakker geschud door passerende roadtrains. 

Dinsdag staan we op tijd op, ontbijten en gaan dan op pad. Vandaag rijden we ongeveer 630km. De wegen zijn vaak niet al te best gesteld. We doen er ongeveer 9,5 uur over. Onderweg komen we enkel wat kleine tankstations tegen en af en toe een (mini) dorp. Dat we in niemandsland rijden, is wel duidelijk. Her en der komen we zwaar gecrashte autowrakken tegen, die hier niet worden opgeruimd. Af en toe moeten we remmen voor wat wildlife. We zien enorm veel mooie roofvogels en veel wilde koeien langs de weg. Zo nu en dan veranderd de tweebaans weg, in een eenbaans landweggetje met aan weerszijden wat gravel. Dit is dan de snelweg waar je 100 mag, haha! Maar overigens kunnen we rustig doorrijden, echt veel tegenligger zien we niet. We komen over de 630km ongeveer 20-25 auto's tegen en een handje vol vrachtwagens. In één van de dorpjes is het iets levendiger. Aan het einde van de middag zetten we ons kamp op op een grote rustplaats. We zijn helemaal alleen en er komt niemand meer bij, lekker rustig. De nacht is zo'n 27 graden, bloedheet, geen wind en enorm vochtig, zweten in de tent dus! Je moet er wel wat voor over hebben om tijdens het regenseizoen het Noorden door te rijden.... 

Woensdagochtend worden we na een bloedhete nacht gewekt door een koel briesje en huilende Dingo's ver in de natuur. Dit lijkt net een film! Prachtig.. We kijken de zonsopgang vanuit de tent. Daarna pakken we alles weer in en gaan weer op pad. Ondanks dat we de hele dag in de auto zitten, zien we een hoop. Ontelbare roofvogels vliegen steeds vlak voor ons weg. Omdat er veel dieren worden aangereden, leven de vogels dicht bij de weg. De een zijn dood, de ander zijn brood, letterlijk. Ook moeten we in de remmen voor een grote stier, midden op de weg. Uiteraard moet er ook ingegrepen worden als een suffe kangoeroe voor de auto op duikt, en zien we een dikke hagedis oversteken. 'S middags komen we aan in een grotere stad. Na 1100 kilometer weer een grote supermarkt! Ook contacten we het thuisfront via de wifi verbinding van de vertrouwde mcdonalds. Na een uurtje of 2 is het weer tijd om door te gaan. We stoppen als het net donker is bij een rustplek, recht tegenover een politie bureau, wel zo vertrouwd! Leuke werkplek ook, zo honderden kilometers van al het leven...

Donderdag wederom vroeg op, wederom een lange rit. We rijden tot de lunch flink door en nemen tijdens de break een lekkere douche. Inmiddels is het besluit genomen om definitief naar Alice Springs te gaan, helemaal in het midden van Australië. Het staat ook wel bekend als 'red center' omdat al het zand rood is. Ook willen we naar Ayers Rock(Uluru) nog verder zuid, een erg bekende plek in de outback van Australië nog wat national parks staan ook op de planning. Deze kleine afzakking naar het zuiden, zal ons 2000km extra opleveren.... We stoppen vandaag na bijna 750km rijden. We zoeken een rustplek op om ons kamp op te zetten. De komende dagen zal er wederom veel gereden worden, maar kunnen we ook eindelijk de auto uit, om het een en ander te bekijken!

Vrijdag vertrekken we op tijd vanaf de rustplek om onze weg naar Alice Springs en Uluru te vervolgen. Na ongeveer 150km komen we aan in Alice Springs, de grootte van de stad verrast ons, want het zit echt in the middle of nowhere! Maar je hebt er alles, dus we doen wat extra boodschappen en gaan verder richting Uluru. Dat is nog eens 450km verderop... 
We komen deze lange rij-dagen door, door muziek te luisteren, mee te zingen, serie te kijken, te lezen (Michel leest óók!), naar buiten te kijken, te kletsen, foto's te bekijken, en bijvoorbeeld al een stuk voor ons blog te schrijven. Het is een hele lange zit maar na 5 uur komen we aan bij een camping waar we gaan overnachten. Het is eigelijk niet echt een camping maar een plek waar mensen wel eerder hebben geslapen en dus niet verboden is. We zetten de auto in 4WD en rijden de duinen van de outback in. Na ongeveer 10 minuten komen we aan bij een duin waar we op rijden en prachtig uitzicht hebben op de berg: Uluru! We zitten nu ongeveer 50km vanaf het national park waar deze berg in ligt, maar deze plek is prachtig en zo stil! We zetten alles op en eten ons avondeten met uitzicht op de berg. We genieten van de ondergaande zon en kruipen de tent weer in. Het is erg warm maar vanavond slapen we met de tent helemaal open om een beetje wind te vangen, er zijn namelijk (in tegenstelling tot de aantal vliegen) bijna geen muggen, yes! 

Zaterdagochtend zijn we al vroeg wakker om op tijd te zijn voor de zonsopkomst. We bekijken deze vanuit de tent. Helaas is er wat bewolking en is het minder spectaculair dan we verwachtte. De ruimen alles op en rijden naar het national park om daar de berg Uluru, van dichtbij te bekijken. Bij de berg aangekomen, maken we een wandeling langs een stuk van de berg. Niet helemaal eromheen want dat is 11km(!) en zijn we niet op voorbereid. Na de wandeling rijden we naar een andere berg hier in het park (45km verderop), maken een wandeling en wat foto's en vertrekken dan weer voor de weg terug. Weer helemaal naar het noorden, 1000km terug. Je moet er wat voor over hebben, maar het was het meer dan waard! 

Eerder werd onder andere de vraag gesteld of wij de originele inwoners van Australië al hebben ontmoet, de aboriginals. Omdat we de aboriginals toen niet vaak tegen kwamen, konden we er niet echt iets nuttigs over zeggen. Nu we midden in de Outback zijn, zien we veel aboriginals. Helaas is het beeld dat zij ons laten zien, niet al te best. De aboriginals die wij tegen komen, doen voornamelijk niks. Ze liggen vaak in de schaduw of lopen (vaak schreeuwend) rondjes door de straten. Veel zijn er dronken, en al te fris ruiken ze ook niet. Ook zijn we langs een tweetal auto's met 'pech' gereden. Een wiel lag dan naast de auto, en die stond op zijn beurt omhoog gekrikt. Er staan dan 4-5 volwassenen omheen en dan vragen ze nog om 'hulp'. Dit doen ze dan op de wegen in de Outback, waar weinig mensen komen. Wij denken dat ze hele andere dingen van plan zijn en zijn daarom ook zeker niet gestopt. Welke hulp zouden wij kunnen bieden als de auto op een krik staat, een reservewiel ernaast ligt en er 4-5 volwassenen naast staan, volgens ons klopt daar niks van. Het is jammer dat we dit beeld krijgen van de aboriginals... we hopen dan ook dat de komende weken, dat beeld wellicht nog kan worden bijgesteld. Misschien zijn dit nog steeds niet de aboriginals die in groepen ver van de bewoonde wereld leven, hopelijk laten zij zich van een betere kant zien... 

Wederom bedankt voor het lezen en de reacties, volgende week nieuwe avonturen!!