Krokodillen, politie-achtervolging en onweer

Zaterdag rijden we eerst terug naar Alice Springs. Daar doen we nog wat boodschappen en gaan even online om alles te uploaden. Begin van de avond rijden we nog 150km noordelijker om weer op dezelfde rest area te gaan slapen als een nacht geleden. Het is al donker, dus we zetten alles op en gaan lekker slapen.
Zondag vertrekken we vroeg, half 8 zitten we gepakt en wel, al in de auto. We hebben al ontbeten en zijn klaar voor een flinke rij-dag. Bren rijd eerst 160km, dan Mich 160km. We lunchen bij een plek waar we ook even lekker kunnen douchen. Onderweg komen we nog een road-train tegen, die is 53,5meter lang en heeft maar liefst 86 banden! Bizar! We maken een foto met onze auto er naast, je ziet hem nauwelijks! Daarna rijd Bren weer 200km en daarna Mich 250. Bren sluit het af met de laatste 70km. We zijn kapot! We hebben ongeveer 840km gereden vandaag... wel lekker opgeschoten op de kaart. We slapen op een oude landingsbaan die werd gebruikt in de tweede wereldoorlog, bijzonder!

Maandagochtend rijden we weer op tijd naar het noorden. In het plaatsje bij de splitsing naar West Australië, of verder noord doen we wat boodschappen en besluiten we tóch noordelijker te gaan rijden, richting Darwin. Wat eigelijk niet helemaal het plan was, maar dit is nog de kans om krokodillen te gaan zien! In het westen is dat aanbod een stuk minder en eigelijk willen we ze echt niet missen. We rijden ongeveer 300 km naar Darwin en nog een stukje naar het bedrijf dat deze 'croc-cruises' organiseert. De laatste boot gaat om 15.00uur en we komen precies op tijd aan! We stappen met een ouder gezelschap op de boot en de cruise begint, over de Adelaide River. We mogen absoluut geen handen/armen en hoofden buitenboord steken, want alles wat 'buiten de boot komt, zien de krokodillen als voedsel! De medewerker van de cruise verteld dat er ongeveer tussen de 2.000 en 10.000 krokodillen in de rivier leven. Deze verschillen in grootte tot wel 6/7 meter!! Er leven in dit zoete water; zoetwater-krokodillen maar ook zoutwater-krokodillen! Die vinden het namelijk ook wel lekker in het zoete water... Zoetwater-krokodillen zijn kleiner en hebben een smallere bek. Zoutwater-krokodillen zijn een stuk groter en hun bek is enorm groot! Na een minuut of vijf, hangen ze een stuk buffel-vlees aan een grote stok en slaan ze in het water om de krokodillen te lokken. We zien nog niets. De medewerker van de cruise zegt: "dit zie je dus ook wanneer de krokodil je zal aanvallen; helemaal niets!" Precies op dat moment zien we een paar gele ogen en een enorme bek het vlees proberen te pakken! Wat een bizar grote enge beesten! De eerste mannelijke zoutwater-krokodil die we zien is ongeveer 5 meter, heeft de kop die lijkt op een dinosaurus en een enorme indrukwekkende staart! Deze soort beesten zijn natuurlijk ook miljoenen jaren oud en stammen af uit het dinosaurus-tijdperk. Ze staan bovenaan de voedselketen en zijn zo door geëvolueerd dat ze alles en iedereen aankunnen! Heel bizar om deze wilde dieren op een halve meter afstand van je te zien. Er komt nog een mannelijke krokodil langs en de twee krokodillen onderling, beginnen onderwater te vechten. Boven water zie je enkel wat roering in het water. Nu komt de andere krokodil het vlees pakken. De medewerker van de cruise verteld dat de krokodillen onderling zo veel vechten dat er een paar een poot missen of flinke bijtwonden hebben opgelopen. 
Nadat we bij deze twee mannetjes hebben bekeken, gaan we verder naar een vrouwtje. Zij is een stuk kleiner maar niet minder fanatiek. Om het vlees te pakken komt ze bijna twee meter uit het water omhoog! Bizar..... later laten ze ons nog een van de grootste vogels van Australië zien, de zee-arend. En ze voeren nog 3 roofvogels vanaf de boot! Een heel indrukwekkende cruise en na afloop rijden we druk pratend naar Darwin. Hier zoeken we een sushi-tentje op en genieten nog na van een leuke bijzondere dag! Savonds rijden we (eigelijk te laat al), naar een rest-area. In ons hoofd zitten nog alle krokodillen van vandaag en als we aankomen op de met-water-volgelopen-rest-area, besluiten we toch een andere plek op te gaan zoeken en komen uiteindelijk pas om 23.30uur op een plekje aan waar we snel alles uitpakken en in een diepe slaap vallen.

Dinsdag uiteraard weer een lange rijdag. We rijden weer zo'n 800km en zitten de hele dag in de auto. Gebeurd er dan een dag niks? Nee dat niet! We gaan vandaag de grens over van Noord naar West Australië. Bij de grens is een controle voor groente en fruit, om ziektes en ongedierte te weren uit de andere delen, moet je alles inleveren, de auto wordt dan gecontroleerd. We hebben helaas nog wel het een en ander liggen in de auto, maar soms mag het toch mee. Als we de controle naderen zien we een kleine man staan die ons doet denken aan de baron van Bassie en Adriaan. We zeggen al tegen elkaar: Och, dit is er zo een. Mich stopt de auto, zet de motor uit en zegt de man gedag. Hij roept meteen of we groente en fruit bij ons hebben. Mich loopt naar achterbak om eerst de koelbox te laten zien, maar meneer heeft zijn eigen plan. Driftig begint hij onder de stoel van Mich van alles te pakken: Gopro, schoonmaakdoekjes etc. Bren zegt dat de man mag kijken maar dat hij niet alles overhoop hoeft te halen, maar daar is hij niet van gediend. Hij roept dat hij alles mag aanraken en pakken wat hij wilt. Dan ontstaat er een discussie. Als de man begint te schreeuwen tegen Bren, is Mich er klaar mee. Mich gaat voor de man staan en zegt dat hij niet moet schreeuwen tegen Bren. De man roept dat Mich z'n grote mond kan houden en elders mag gaan staan wachten, tja dan heeft ie net de verkeerde.. Mich vraagt de man wie hij denkt te zijn, hoewel we van binnen aardig kwaad worden, blijven we rustig. Dan begint de man te schreeuwen dat we West Australië niet in komen en we moeten omkeren weer terug naar het Noorden. Mich stapt weer in, start de motor en de man schreeuwt hard dat we om moeten draaien. We rijden rustig de grens over en zwaaien naar de man. Hij roept woedend dat hij de Politie gaat bellen. We moeten nog zo'n 60km rijden op een rechte weg. We weten dus wel zeker dat we bezoek gaan krijgen van onze Australische collega's, maar vinden dat geen enkel probleem. Ongeveer 15 minuten later passeert ons een politie auto, die afremt als hij ons ziet. Mich zet onze auto al aan de kant als de politie ons met zwaailicht en sirene volgt (stopborden kennen ze hier niet). We stappen lachend uit en meteen is er een klik met de Australische collega's. We vertellen wat er is gebeurd en ze moeten lachen om ons verhaal en begrijpen dat we door zijn gereden. Ons fruit moeten we wel inleveren, maar zij brengen het naar de baron terug en zullen een praatje met hem maken. Lachend nemen we afscheid en vervolgen onze weg, doen wat nieuwe boodschappen en rijden naar de rustplek voor die nacht. Als het donker is, bliksemt het heel veel, maar geen gerommel en het is ver weg. Als de dingo's dan massaal als wolfen beginnen te 'huilen' is het plaatje van de enge film compleet, zeker als we ook nog helemaal alleen staan. Een half uurtje later komen nog twee auto's om te overnachten, wat eigenlijk wel prettig is. De nacht is super heet en plakkerig....

Woensdag...rijden..alweer! Doordat de klok weer 1,5 terug moest toen we de grens over kwamen, zijn we om 05.00 uur al klaarwakker. We blijven nog even liggen maar om 7 uur zijn we toch alweer op pad. Natuurlijk rijden we weer extreem veel. We rijden inmiddels in het gebied van de Kimberleys. Er liggen veel natuurparken om ons heen, maar alle wegen hierheen zijn dicht, wegens het regenseizoen staat alles onder water. Enkel de snelweg is (nog maar net) weer open. Onderweg moeten we soms door wat stromend water dat over de snelweg loopt. Helaas zullen we wegens de vele regenval en afgesloten wegen, weinig zien van de mooie natuurparken. We rijden alvast een heel groot deel van de route naar Broome. We hebben vandaag samen meer dan 800km gereden. 

Donderdagochtend worden we weer wakker van de warmte en vochtigheid. De temperaturen hier zijn nog steeds niet heel lekker. Vochtigheid is meer dan 80%! We zijn dus al weer vroeg op pad en rijden naar Broome. Hier bekijken we de stad een beetje en doen we wat boodschappen. Ook nemen we een lekkere koele douche! Einde van de middag komen we langs Eighty Mile Beach. Hier stoppen we en gaan we het strand op. Eindelijk weer zee te zien! Het hele strand ligt bezaaid met mooie bijzondere schelpen. We lopen hier wat rond en struinen door de schelpen. We vinden zelfs een losse haaienstaart! Bij de zonsondergang dineren we, door langs de weg bij een roadhouse, ons hapje klaar te maken. Daarna rijden we nog een klein stukje in het donker naar de rustplaats voor vanavond.

Vrijdag worden we weer hetzelfde wakker als elke andere dag van deze week. We hopen dat we snel koelere nachten gaan krijgen, want dit is niet lekker! We ruimen snel alles op en worden belaagd door de Australische vliegen die met zwermen om ons heen komen. We springen de auto in en rijden naar Port Hedland, waar we ontbijten. Hier spenderen we nog wat uurtjes en gaan door naar een national park. Karijini National Park, dat hier 350km vandaan ligt, wat meer richting het binnenland. We rijden ernaar toe en komen rond half drie aan. Hier lopen we naar een bijzonder mooie waterval met een pool waar je in kan zwemmen, wauw! Het is rustig dus soms zijn we helemaal alleen in deze mooie vallei. We worden omgeven door prachtige rotswanden, helder (en lekker koel) water en vogelgeluiden. Wat een bijzondere natuur. We lopen ook nog een stukje wat eigenlijk afgesloten is, door een eerdere bosbrand. We komen daar de wedge tail eagle tegen. Hij zit rustig op een rots een maaltje op te eten. Als we dichterbij komen, slaat hij(of zij...) zijn enorme vleugels uit. Het bijzondere aan deze vogels is, dat ze de grootste zijn van Australië. De spanwijdte van een wedge tail eagle kan wel 2.8meter zijn!! We blijven nog een paar uur en gaan dan op zoek naar een slaapplek voor vannacht. Terwijl we rijden moet Mich ineens hard in de remmen, zo hard dat de spullen achter ons, in onze nek vliegen. Er steekt een Dingo over! Alsof er niets aan de hand is, passeert hij de auto en gaat nog even zitten en kijkt naar ons. Daarna voegt hij zich bij een maatje en lopen ze samen verder. Dat ging net goed... In de verte rommelt de lucht en zijn er grijze wolken te zien. We rijden naar een plek en zetten snel alles op. Ook ons luifel zetten we op, zodat we, als het gaat regen, droog kunnen eten. Als we net klaar zijn met eten horen we een enorme knal van het onweer en gaan snel de auto in. Het is heel snel dichterbij gekomen! Als we in de auto zitten begint het niet normaal hard te regenen en te waaien. Ook onweert het vlak voor en boven ons! Mich rent snel de auto uit om de zijkant van onze daktent dicht te ritsen. Bren hoort wat dingen omvallen en rent ook naar buiten. Binnen een minuut zijn we beide helemaal doorweekt. Door de harde wind is de luifel uit elkaar getrokken en omgewaaid! Ook onze tafel en stoelen liggen omver. We schuiven snel de luifel weer een beetje op zijn plek, dat hij iedergeval niet af kan breken en gaan doorweekt weer in de auto zitten. Om ons heen onweert het zo hard en slaat de bliksem in. We zijn wel een beetje angstig dat hij onze daktent gaat raken maar gelukkig waait het over. Als het weer droog is gaan we de schade bekijken, 2 stangen van de tent zijn er door de storm uitgerukt en op de grond terecht gekomen. Daar is echt wat voor nodig! Gelukkig is er niets kapot... we kijken nog naar de onweer die verder wegtrekt en een mooie show geeft. Het is hierdoor wel heerlijk afgekoeld!

Zaterdagochtend worden we heerlijk ( onder een dekentje ) wakker! Wat een fijne temperatuur, het is lekker koel en de opkomende zon is aangenaam warm. Door de enorme vliegenzwerm hier, rijden we weer weg zonder ontbijt. Op een rustig plekje maar doen! We rijden door het mooie natuurpark naar een dorpje ernaast en ontbijten hier, naast een enorme oude mijnwagen. Vanaf hier gaan we weer richting de kust rijden! Smiddags komen we aan in Exmouth. Voordat we hier aankomen, begint de airco vreemd te doen. Onder de motorkap lijkt het niet helemaal goed mee te draaien en maakt een piepend geluid. Hij sputtert een beetje en valt daarna uit! We zoeken in Exmouth een mechanic om hem te laten bekijken, helaas heeft hij morgenochtend pas plek. We gaan verder Exmouth in. Dit dorpje valt erg tegen, ze houden hier niet van toeristen? Alles is duur, er zijn bijna geen voorzieningen en je kan voor bijna alles een bekeuring krijgen van de ranger. We rijden een beetje rond en kijken op het strand. Einde van de dag rijden we het dorp uit en gaan vlakbij het strand staan. Dineren wat en zetten alles op. Als we eenmaal in de tent gaan liggen, begint het heel hard te waaien. Onze daktent trekt het niet en begint los te waaien. Mich probeert hem vast te zetten met spanbanden maar dit werkt zelfs niet. We pakken alles weer in en gaan op zoek naar een nieuwe plek, die vinden we even later op een indrustriegebiedje. Hier zetten we alles nogmaals op en gaan slapen.

Zondagochtend zijn we op tijd wakker en rijden naar de mechanic toe die de auto gaat bekijken. Heel vreemd werkt de airco nu wel, een minuut of 5, maakt dan een vreemd geluid en gaat weer uit. Bij de mechanic blijkt dat de airco-riem slipt, het wordt gemaakt en valt gelukkig mee... daarna rijden we naar een reisboekingsbureau en boeken een tour voor morgen: zwemmen met whalesharks! 

Volgende week meer... ;-) 
Liefs van ons