Fraser Island

Lieve lezers, familie en vrienden,

Wat vliegt de tijd. We zijn alweer op de helft van onze hele reis! We geloven het bijna niet…
Hoe leuk en fantastisch we het hier ook hebben, toch hebben we het graag over thuis en hoe fijn we het daar hebben.

Zaterdagavond, na onze vroege beklimming van Mount Warning, zijn we dood-op en willen niets liever dan slapen. We rijden als het donker wordt naar een sportveld en zetten daar de tent op. Er komt nog een bewaker langs en die verteld ons dat als we hier morgennacht niet weer staan, we wel mogen overnachten bij het veld. Fijn!

Zondag zijn we naar het plaatsje ‘’surfers paradise’’ gereden. Dit ligt aan de Gold Coast en staat natuurlijk bekend om het enorme strand en de grote golven. Wij hebben hier de ochtend gespendeerd en lekker in het water genoten. Het was wederom een warme dag, dus het water was heerlijk! Daarna hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn we doorgereden naar een rest-area. Hier hebben we een plekje uitgezocht en ons kamp opgezet. Van het warme weer van die ochtend was niets meer over. Het heeft enorm geregend! Wij zaten gelukkig lekker onder onze luifel, die bijna instortte na de regenval en de druk die erop kwam te staan! Gelukkig hebben we het overleefd :-)

Maandagochtend zijn we na wat inkopen gedaan te hebben, een flink stuk gaan rijden. We willen namelijk morgen naar Fraser Island! Dit zandeiland is het grootste zandeiland van de wereld. Er zijn geen echte wegen en je kunt er alleen per boot, en vervolgens met een 4WD, komen. Perfect dus om onze 4WD uit te proberen! We hebben onze reserve benzinetank gevuld en onze twee watertanks. Ook hebben we voor een week inkopen gedaan qua eten en drinken. Op het eiland is namelijk niet veel en wat er zit is erg duur, wordt er al gewaarschuwd. We gaan dus goed voorbereid op weg! We moeten een vergunning kopen om op het eiland te komen en te rijden, die printen we uit bij de bibliotheek. Daarna rijden we door de grote stad Brisbane door naar het noorden. We rijden vandaag maar liefst 223 km en stoppen bij een gratis rest-area niet ver van de boot op Inskip Point die ons morgenochtend naar Fraser Island zal brengen.

Dinsdag zijn we al vroeg wakker. We rijden eerst naar Tin Can Bay, een plaatsje vlak bij Inskip Point, die bekend staat om de dolfijnen. Helaas zijn we net te laat, want die worden altijd s’ochtends vroeg gevoerd. Dit bewaren we tot na ons avontuur op Fraser Island. Wel ziet Mich nog dolfijnen in het meer zwemmen, maar als ze doorhebben dat hij geen vis bij zich heeft, vertrekken ze weer. We rijden naar Inskip Point en tanken hier de auto nog even vol. Ook drinken we nog wat in een cafeetje, waar we het thuisfront op de hoogte brengen dat we een aantal dagen ‘’uit de lucht’’ zijn. Op Fraser Island is namelijk geen internet en nauwelijks bereik met de telefoon.
We rijden naar de boot die naar de overkant vaart, zo ongeveer 10 minuten varen. Voordat we er op rijden, zien we al dat we onze bandenspanning moeten laten zakken want het zand is erg zacht. We laten alles leeglopen tot 18psi (we weten niet precies hoeveel bar dit is). Vervolgens zijn we de boot opgereden en naar Fraser Island gevaren. Een korte tocht maar een wereld van verschil! Als we aankomen op Fraser Island, zien we enkel zand en zee en wat bomen! We beginnen maar met rijden en zien op de kaart dat het eerstvolgende ‘dorpje’ ongeveer 20 km rijden is. We racen over het  strand, wat een ervaring! We zien niemand om ons heen en rijden over het witte zand langs de woeste blauwe zee.
In het ‘dorpje’ zien we dat het niet echt een dorpje is, maar een winkeltje en een tankstation en een toilet. We lunchen hier wat en zoeken een camping uit voor de nacht. Ook zien we hier (de eerste van de vele die we zien deze week) een Goanna, dit is na de komodo varaan de grootste lizard ter wereld!  Het werkt hier zo, dat je alles telefonisch moet boeken. We bellen dus en reserveren onze plek voor de nacht. We rijden via het strand naar de campingplaats, die nog wel een aantal km’s weg is. We genieten van de strandrit.
Op de camping kiezen we een plek uit en zetten alles op. Daarna lopen we naar het strand toe en vermaken ons in de zee. Er wordt hier gewaarschuwd niet echt in de zee te gaan zwemmen omdat hier veel mensen worden gestoken door kwallen! Na het avondeten gaan we nog een rondje hardlopen. We zagen een mooie wandelroute die via de camping het bos inliep. Tijdens de route zien we overal waarschuwingsborden staan voor de Dingo’s die hier leven. Dingo’s zijn een soort wilde honden die in bepaalde stukken van Australië leven, hier dus ook! Het is ook nog eens het seizoen dat ze agressiever kunnen zijn, dus we zijn alert. We rennen door het bos en komen uit in een soort woestijn! Wauw! Hoge bergen zand en verder helemaal niets. Het lijkt een beetje op de Soesterduinen alleen dan 100x zo groot en uitgestrekt. Ook de bergen zijn enorm hoog. We rennen er een stuk doorheen maar het wordt al donker dus besluiten terug te gaan voor we niets meer zien. Gelukkig komen we, voor het helemaal donker is, aan op de camping en nemen een welverdiende douche.

Woensdag besluiten we naar het noordelijkste puntje te rijden van het eiland. Het wordt een hele mooie strandtocht waar we de andere kant van het eiland zien. Een veel rustigere zee en nog blauwer! De weg ernaartoe is alleen niet zo eenvoudig. Er is veel zacht zand, waar we doorheen moeten. Gelukkig heeft de auto er nauwelijks moeite mee. Als we een pad inrijden, waar een verboden- toegang bord voor staat, raken we even in de war. We gaan langzamer rijden om een plek vinden om te keren. Op het moment dat we willen draaien, rijden we onszelf vast! We voelen dat de auto zich helemaal ingraaft! O nee….. en dat in een pad waar we niet in mochten rijden, denken we….Dan komen we vast niemand tegen die ons kan helpen…. We beginnen met het uitgraven van de wielen en proberen een stuk naar achter te rijden, dit lukt, maar we rijden ons een stukje verderop weer vast… We moeten meer snelheid hebben! Heel blij zijn we als er ineens 4 auto’s aan komen rijden, uit de richting waar wij eigenlijk naartoe wilde gaan! We zien de bestuurders hiervan meteen uit de auto springen en onze kant op rennen. Ze beginnen meteen te helpen met uitgraven en ze pakken rijplaten die ons eruit moeten krijgen! De mannen vertellen ons dat dit de normale doorgang is, maar dat je er enkel s’nachts niet mag rijden. Wat een geluk voor ons…
De mannen helpen ons zoveel ze kunnen en op een gegeven moment staan er allemaal mensen om ons heen die ons uit het zand willen krijgen. Bren laat de banden nog leeglopen tot 16psi en Mich gaat achter het stuur zitten. Er staan zon 5 mannen bij de voorkant van de auto te duwen en het lukt!! We rijden onszelf weer los en bedanken iedereen. Een stukje verderop rent er ineens wat over het strand richting de zee, het blijkt een dingo te zijn. Mooie beesten hoor! Hij trekt zich niks van ons aan, maar we kunnen wat mooie foto’s schieten, verderop zien we nog een dingo, ook een dingo puppy laat nog heel even zijn koppie zien. We vervolgen onze weg en gaan naar de vuurtoren waar we naartoe wandelen en genieten van het uitzicht. Eenmaal weer beneden, lunchen we op een prachtige plek. Direct naast de zee! Het is hier prachtig en we besluiten de rest van de dag en de nacht daar door te brengen. We rijden een klein stukje terug, want daar zat een camping-zone waar we kunnen overnachten.  Deze prachtige plek is direct aan zee, maar precies ver genoeg dat we geen last hebben van het water.  Super mooie plek! We zetten alles op en Mich besluit onze solar shower voor het eerst te vullen. (de vorige was kapot gevallen op de grond, dus we willen het nogmaals proberen). Mich legt hem in de zon om lekker op te warmen. Daarna vermaken we onszelf bij de zee en zetten al onze gear van de auto op! De luifel en zijkant en muskietennet. Ook de hangmat hangen we tussen de bomen. Heerlijk vanuit de hangmat naar de zee turen. We maken een mooie foto, alvast voor als we hem moeten gaan verkopen over een tijdje…. We eten lekker en kijken naar de ondergaande zon, vanuit ons stoeltje met zeezicht. Wat een luxe dat we hier mogen staan!

Tijdens het eten zien we dat onze ‘buren’, zo’n 40 meter verderop, de mannen zijn die ons hebben geholpen met het duwen van de auto! Wat een toeval! Mich maakt een praatje met ze en krijgt wat biertjes. Daarna spreekt Mich met ze af, om morgen gezamenlijk terug te rijden over het stuk waar wij vast kwamen te zitten, de terugweg is namelijk nog zwaarder volgens hen.

De volgende ochtend pakken we ons kamp in en wachten tot de buren klaar zijn. Met 6 auto’s vertrekken we en rijden we over het strand, het ziet er erg gaaf uit. Als we bij het punt komen waar wij vast komen te zitten blijkt dat e terugweg begint met een steile helling met hele diepe kuilen. De eerste auto van ‘ons’ gaat er doorheen. Via de portofoons wordt aangegeven dat de tweede kan. Ook die verdwijnt uit zicht. Dan is het onze beurt. Mich geeft flink gas, maar bij de kuilen moet je toch wat inhouden. De auto trekt het allemaal prima. We rijden er strak doorheen. Maar bij het punt waar wij gister vaststonden, staan we met 5-6 auto’s stil, door het pad van twee kanten, dat lukt niet. Er worden wat auto’s verplaatst en daar staan we dan in het mulle diepe zand. Als de weg weer vrij is, rijden we er eigenlijk weer prima uit, goeie auto hoor! Dagelijks komen hier veel mensen vast te zitten horen we, het pad is slecht begaanbaar, maar onze auto deed het fantastisch, goed om te weten! Een kwartiertje verderop verlaten we de groep, we gaan een andere kant op. Wij rijden weer richting het zuiden van het eiland, en nemen dan een route binnendoor om naar het binnenland te rijden. Morgen willen we naar Lake Mckenzie, de trekpleister van dit eiland. Dit meer is extreem helder met parelwit zand aan de oevers. Echter trekt dit onwijs veel mensen, dus willen we er vroeg zijn. Het binnenland bestaat uit allemaal zandpaden met extreem veel kuilen, hotsend en stuiterend komen we na 2,5 – 3 uur rijden op onze kampeerplek. Daar slapen we lekker vroeg.

Vrijdag vroeg eruit, om 07:00 rijden we richting Lake McKenzie. Na een wederom stuiter route van 10km komen we aan bij het meer. We zijn zo goed als alleen, helemaal aan de andere kant is nog een klein groepje mensen, maar je kunt ze nauwelijks zien. Het is werkelijk prachtig, mooier dan de foto’s kunnen laten zien. We hebben het meer helemaal voor ons zelf, geweldig! We genieten, maken veel foto’s en videos en zwemmen lekker in het meer. Na ongeveer een uur het meer voor onszelf gehad te hebben, begint de stroom toeristen. Veel tours rijden naar deze plek. We zonnen nog wat en tegen 10.30 zijn er al zo’n 100-125 mensen. Het magische van onze ochtend, zullen we nooit vergeten, maar met die drukte, vinden wij het prima geweest. We volgens onze route via 30km stuiter wegen en veel mul zand. Onderweg komen we een aantal Duitsers tegen die muurvast zitten met de auto. Ze hebben de bandenspanning niet laten zakken en nog nooit 4x4 gereden… Mich laat de banden zakken en geeft ze wat tips, die wij op onze beurt van Bert en Vera hebben geleerd! Daarna helpen we ze los komen, ze kunnen weer op pad. We komen langs nog twee mooie meren en lunchen onderweg wat. Bij het laatste meer vinden we een skelet van een schildpad. We hebben gewoon een schildpad-schild gevonden! Prachtig om te zien. Het schild is wel aardig wit geworden en wat fragiel. We besluiten dat het geen nut heeft om mee te nemen, en laten het achter, wel bijzonder weer! Na het laatste stuk route rijden we het strand weer op, waar we ons kamp weer opzetten, met zeezicht en een hoop geloven.

Zaterdag pakken we al onze spullen in en douchen we nog even onder onze solar shower. We rijden terug naar de boot, om weer naar het vaste land te gaan. We redden het nog net aan met de brandstof. We besluiten en lekkere lunch te nemen in een cafe, op naar de nieuwe week.

Bedankt voor het lezen :-)

Tot volgende week!