Verloofd!!

Lieve lezers,

Zaterdag zijn we de hele dag moe van de grote wandeling en rijden na het online zetten van de blog, naar een kampeerplaats aan het water. Een mooie plek waar we nog even wat eten en dan lekker gaan slapen. Helaas heeft hier een muis intrek genomen in het chassis van onze auto en worden we de hele nacht wakker gehouden door geritsel in de auto... 

Zondagochtend proberen we de muis te verjagen maar zonder succes. We ontbijten en gaan op pad. Na een korte rit zijn we gestopt bij de Blue Pools. Dit is een prachtig natuurverschijnsel waarbij het water in de rivier zo helder blauw is, echt ijswater! Nog blauwer dan we eerder hebben gezien. Prachtig! Daarna stoppen we nog bij een mooie waterval. We zijn de hele dag nog best moe en we moeten aardig wat km's rijden om een beetje op schema te komen. Morgen willen we een wandeling bij een gletsjer gaan maken dus we rijden alvast een beetje die kant op. Onze gasfles is leeg dus we zoeken een punt waar we hem kunnen laten bijvullen. Dit doen we in een dorpje vlakbij de gletsjers. We eindigen de dag uiteindelijk op een gratis kampeerplek, waar we heerlijk rustig slapen. (De muis heeft inmiddels de auto verlaten). 

(Stukje zoals Bren het beleefd heeft): Maandagochtend begint zoals elke ochtend, we maken ons klaar en ontbijten. Ik maak me klaar voor de wandeling en ga me vast voorin de auto opmaken. Mich komt vervolgens naast me zitten en zegt ineens: "doe deze sjaal maar voor je ogen, je mag niet zien waar we naartoe gaan. Vandaag is het een verrassingsdag !" Helemaal overrompeld doe ik de sjaal voor mijn ogen en Mich maakt nog een paar rondjes met de auto zodat ik niet voel welke richting we op rijden. Wat spannend! Na ongeveer 15 minuten rijden, (en zonder enige hint te kunnen loskrijgen), stopt hij de auto. Ik mag dan nog even in de auto blijven zitten wachten en mag nog steeds niets zien. Na een paar minuten wachten gaat mijn portier open en zegt Mich dat ik de sjaal mag afdoen en uit mag stappen. Terwijl ik om me heen kijk, zie ik een helikopter aan komen vliegen! Mich wijst er grijnzend naar en zegt dat we vandaag een vlucht met de helikopter gaan maken om zo dicht mogelijk bij de gletsjers te kunnen komen! Wauw! Wat een super verrassing! We hebben het hier al vaak over gehad, maar meer als grap, want dit ligt ver buiten ons budget en veel rijke Aziatische toeristen komen hier om dit te doen. Terwijl we opgetogen naar het bedrijf van de helikopter vlucht lopen, hoor ik Mich zeggen 'ik ben benieuwd met hoeveel man we in die heli zitten... o nee, ik heb hem gecharterd, we hebben een privé heli!' Nee..wauw! Ik kan het niet geloven! Wat een enorme verrassing! Ik kan niet wachten! We hebben allebei nog nooit in een heli gezeten en ook een gletsjer bezoek staat hoog boven aan ons lijstje. Wat een super lieve verassing. Na een korte instructie  van de medewerker bij het bedrijf lopen we naar de helikopter die ons naar boven gaat brengen. We medewerker en piloot overleggen even met elkaar en we mogen allebei voorin zitten! Wauw! Ik kan het nog steeds niet helemaal bevatten wat er allemaal gebeurd, zo vet! We gaan voorin zitten en de riemen worden vastgemaakt, we krijgen oorkappen op en stijgen op! Het is heel bijzonder want het lijkt alsof het niets is en voor dat je het weet vlieg je richting de bergen en zie je de enorme gletsjer op je afkomen. We maken veel foto's en ik weet nog dat ik alleen maar 'wauw' heb geroepen. Na een minuut of 10 komen we aan bij de gletsjer, een enorme ijsberg met sneeuw en zo groot! Als we naar beneden kijken zien we twee kleine zwarte stipjes, dat zijn twee andere heli's die daar zijn geland. Ik hoor de piloot zeggen dat wij wel een stukje verder gaan landen zodat we niet bij al die mensen staan. Als hij de heli aan de grond (in de sneeuw) zet, mogen we uitstappen. Wauw! Zo bijzonder, overal sneeuw en boven op de top van een berg! We hebben prachtig uitzicht en staan in de zon. Mich geeft onze camera aan de piloot en die wijst ons een plek om te gaan staan voor een mooie foto. We poseren en ongeveer na de tweede of derde foto, pakt Mich ineens mijn hand vast. Hij kijkt me aan en ik zie in mijn ooghoek dat de piloot door zijn hurken gaat en de camera strak op ons gericht houd. Ik kijk Mich aan en ik hoor zeggen, dat hij van dit mooie moment gebruik wil maken. Ik zie dat hij met zijn hand naar zijn jaszak gaat. Ik hoor hem zeggen dat hij mij zo'n mooie vrouw vind en dan sla ik mijn hand voor mijn mond en beginnen de tranen al te stromen. Gaat hij me nu echt..... en ja hoor, ik zie dat Mich op één knie gaat zitten en een prachtig doosje met een nog mooiere ring voor me vast houd. Hij vraagt me of ik met hem wil trouwen! Mijn tranen blijven maar stromen en roep dat ik dat natuurlijk wil! Ik kus hem en ik voel me zo gelukkig! Hij schuift de prachtige ring om mijn vinger en we omhelzen elkaar. Wat een prachtig, onvergetelijk, bijzonder en lief aanzoek. De piloot feliciteert ons en we maken ons op voor de terugvlucht. Als we terugkomen van de vlucht drinken we wat in een cafeetje waar we thuis mensen op de hoogte brengen van deze prachtige gebeurtenis. De hele dag voel ik stiekem aan de enorme knoeperd om mijn ringvinger om er zeker van te zijn dat dit geen droom was. De rest van de dag hebben we het nergens anders meer over en verteld Mich me de details van zijn aanzoek. Dat hij de ring al in Australië had gekocht en al weken contact heeft gehad met het bedrijf van de helikopter! Hij heeft dus de halve reis in nieuw zeeland moeten beïnvloeden dat we hier op tijd zouden zijn! Hij heeft zelfs mijn papa om toestemming gevraagd...zo lief! Hij is blij dat hij alle stiekem voorbereidingen eindelijk kan vertellen! We zijn helemaal verliefd en leven we de hele dag op een wolk en in een roes van geluk. Einde van de dag eindigen we bij een soort hostel, waar we lekker in onze eigen camper slapen maar wel van alles in het huis gebruik mogen maken. Helemaal moe, gelukkig en voldaan van de dag en alle indrukken slapen we heerlijk. 

Dinsdagochtend worden we lekker wakker, het is gelukkig niet meer zo koud geweest snachts. We ontbijten in de keuken van het hostel en vertrekken na het boeken van de Ferry, die we donderdag gaan nemen. Ons eerste stop is bij een zeehondjes kolonie. Het is een regenachtige dag vandaag. Als we daar aankomen moeten we een klein stukje lopen en zien dan al heel gauw veel kleine zeehondjes! Ze gaan achter elkaar aan en brullen naar elkaar. We maken veel foto's en genieten van het uitzicht. De zee is ruw maar de zeehondjes liggen allemaal lekker op de stenen te relaxen. Na ons bezoek, gaan we kilometers maken naar de noord kant van het eiland. Het regent de hele dag, dus het wordt een dagje auto zitten. We rijden vandaag rond de 300km. Een flink stuk! We bezoeken nog 'the split Apple rock', een steen in de vorm van een appel en precies doormidden gesplitst. En een mooie helder blauwe rivier. Einde van de middag vinden we een gratis camping en staan lekker rustig. Na ons avondeten en een serie'tje gaan we lekker slapen. 

Woensdagochtend worden we rustig wakker en het regent alweer, of nog steeds.. we maken ons klaar om richting het dorpje te rijden waarvandaan onze boot donderdagochtend gaat. Het is nog wel een stuk, maar onderweg willen we nog wel wat dingen bekijken. Onderweg zien we een lifter staan en besluiten deze mee te nemen! Dit is de eerste keer en we hebben het al vaak over gehad, maar dit is de eerste keer dat het ook past! In Australië hadden we geen ruimte en nu past er ook maar 1 persoon bij. We laten haar instappen en het blijkt een meisje van onze leeftijd te zijn uit Parijs. Die al heel wat maanden in NZ verblijft en alles 'liftend' doet. Bijzonder. We nemen haar een stuk mee en praten wat. We bezoeken nog met z'n drieën een rivier, die bekend is van de film The Hobbit. Na nog een stuk rijden gaan wij de andere kant op en nemen afscheid van de lifter. Wij lunchen daar en gaan dan via een stadje naar de camping toe. Deze ligt op 10min afstand van de haven waar de boot morgenochtend vertrekt. We moeten daar al om 7.00u zijn dus het is wel lekker dat we vandaag vroeg op de camping zijn. We lezen allebei wat, eten ons avondeten en slapen optijd. 

Donderdagochtend regent het nog steeds.... we vertrekken vroeg en zijn rond 7.00u bij de boot die ons naar het noord eiland van NZ gaat brengen. Na een vertraging van een half uur vertrekken we. Het is een lange rit van 3uur maar we komen uiteindelijk begin van de middag aan in Wellington! Daar aangekomen rijden we eerst naar een bezienswaardigheid, hier hebben ze veel attributen van de film Lord of the Rings. Aangezien Mich hier een enorme fan van is, lopen we hier een rondje en maken foto's. Daarna rijden we naar een natuurpark waar een stuk van de film is opgenomen. Bijzonder om te zien want er staat nog een hele grote stenen poort die speciaal voor die film is gemaakt. Na veel foto's gaan we naar een camping rijden voor vanavond. Het wordt helaas wat later dan gedacht en rond 18.30 komen we aan. We staan op een camping waar ze ook power hebben, dat is fijn, nu kunnen we alles opladen en douchen! We beseffen dat we vandaag nog maar precies 1 week in Nieuw Zeeland zijn! Wat gaat de tijd hard...

Vrijdagochtend staan we rustig op. Het regent nog steeds....al sinds dinsdag. Het wordt wel een beetje somber en je kan ook weinig doen zo. We maken ons rustig klaar en vertrekken dan richting Palmerston North, een grotere stad in de buurt. Hier gaan we langs wat winkeltjes, bekijken wat dingen en lunchen hier ook. Als we hier vertrekken gaan we op zoek naar een slaapplaats voor vanavond. Tijdens de rit er naar toe redden we nog een egel van de drukke weg. We stoppen bij een gratis camping die wordt gerund door iemand die het natuurgebied netjes bijhoud. Gelukkig is het eindelijk droog geworden en we lopen een rondje door het mooie bos dat daar aan grenst. Gaan daarna lekker de camper in en vermaken ons met lezen en wat dingen op de laptop kijken. 

Zaterdagochtend vertrekken we en rijden eerst door een grappig dorpje 'Bulls', hier hebben ze alles genoemd naar het dorp. Bibliotheek is 'read-a-bull', parkeerplaats is 'park-a-bull' en toiletten zijn 'relieve-a-bull'. Als we hier doorheen zijn gereden, rijden we naar een mooi uitkijkpunt. Daarna gaan we nog naar een korte wandeling, maar het is veel te modderig om deze te doen. Als we weer weg willen rijden, slipt de auto muurvast in de glibberrommel. Na veel geduw en geprobeer, komen we gewoon niet los. We staan in de middle of nowhere, maar Mich gaat hulp halen. Hij komt terug samen met de eigenaar van het stuk grond, op een quad. Ze proberen de auto een stuk in beweging te krijgen maar tevergeefs, dus de boer gaat groter geschut halen. Hij komt even later terug met een tractor. Hij doet het touw om de haak heen en trekt, maar de 'haak' schiet los! Bleek dat de boer hem niet om de haak had geklemd maar om een leiding en nu stroomt er olie uit! O, nee... Na een tijd zoeken en rommelen blijkt het de stuurbekrachtiging te zijn, die nu geen olie meer heeft. Enigszins blij dat het geen motorolie is, haken we de auto nu aan de goede haak en worden we er alsnog uitgetrokken. Hij sleept ons naar boven en daar rijden we naar de weg. Hij baalt er erg van dat hij iets kapot heeft gemaakt en wil ons bedankje van $30 ook niet aannemen. Wij zijn allang blij dat we eruit zijn en ieder geval nog kunnen rijden. We rijden naar het dichtstbijzijnde dorp en bellen hier het verhuurbedrijf van de auto. We vertellen ze ons probleem en ze zeggen dat schade aan de auto 2500$ kost. We worden erg boos want we hebben juist een allrisk verzekering afgesloten om dit soort dingen te voorkomen! Gelukkig weet Mich ze te overtuigen dit niet af te schrijven maar dit op een andere manier op te lossen. Mich gaat even later onder de auto liggen en klemt de afgevallen leiding weer op z'n plek. Na veel telefoontjes met het verhuurbedrijf willen ze wel dat het wordt nagekeken door een garage, daar gaan we maandag maar naartoe. We rijden naar een kampeerplaats voor vanavond, dit is op de parkeerplaats van de wandeling die we morgen willen gaan doen. We zitten al op 1100 meter hoogte en rond 20.00uur is het al zo enorm koud! Voor we gaan slapen, zijn de beslagen ramen in de auto al voorzien van een laagje ijs. Brrrr... dit wordt een lange koude nacht (-4).

Zondag gaat de wekker om 05:00uur. We gaan vandaag de Tongariro Alpine Crossing doen. Een 19km lange hike waar ongeveer 7-8 uur voor staat. Een hele dagactiviteit dus! We kleden ons warm aan want het is nog steeds erg koud. We beginnen om 06:30u met de wandeling die langs een vulkaan gaat ( dit is de berg Mount Doom uit het gebied Mordor uit de Lord of the Rings films). De vulkaan is nog steeds actief maar ergens in 1975 voor het laatst. We zien tijdens het lopen de zon langzaam opkomen, de eerste zonnestralen op de berg. We lopen door het vulkaan landschap, met veel stenen. Na een km of 5 begint de eerste zware klim naar boven. Hierna volgen er nog velen. Maar het uitzicht is prachtig! We hebben mazzel met het weer, want de zon schijnt en nergens hangt bewolking. We lopen langs natuurlijke geisers die enorm naar rotte eieren stinken, maar prachtig om te zien dat die gassen hier uit de aarde komen! Ook zien we prachtige waterpoeltjes met bijzondere kleuren. Na 10km draaien we om en lopen de route weer terug. We hadden ook nog een stukje door kunnen lopen maar dan hadden we met een achterlijk duur busje terug gemoeten voor $30 per persoon! Dan lopen we liever een paar km's extra zelf terug! We blijven Nederlanders he ;-) Na 21 km wandelen in 6 uur en 40 minuten komen we weer bij de auto aan, we hebben het gehaald! 

Tot volgende week! (Dan vanuit Bali!)
Liefs, de verloofden ;-)